Een eindeloze toon weerklinkt door de telefoonhoorn.
Ik leg geƫrgerd de hoorn neer en tik voor de derde maal het telefoonnummer. Opnieuw hoor ik niets. Geen nummer dat al piepend gevormd wordt, geen beltoon en al helemaal geen hallo.
Ik wil ophangen en lichtelijk gefrustreerd voor de vierde maal het nummer vormen.
Dan dwalen mijn ogen af naar mijn rechterhand die het nummer vormt...
op het nummerklavier van mijn computer.
maandag 6 februari 2017
woensdag 1 februari 2017
Dat je gewoon verstoppertje speelde
Twee
Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv. als je veter was losgeraakt,
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken.
Voor jou had dat moeten blijven gelden.
Dat je 'twee'' zei, ''ik ben even
mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar
dan niet hoefden mee te tellen.
Of dat je, in plaats van te sterven,
gewoon verstoppertje speelde
en dat we je nog steeds
niet hadden gevonden.
(Herman de Coninck)
Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv. als je veter was losgeraakt,
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken.
Voor jou had dat moeten blijven gelden.
Dat je 'twee'' zei, ''ik ben even
mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar
dan niet hoefden mee te tellen.
Of dat je, in plaats van te sterven,
gewoon verstoppertje speelde
en dat we je nog steeds
niet hadden gevonden.
(Herman de Coninck)
donderdag 26 januari 2017
Gedichtendag 2017
Kunst
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe.
(Martin Bril - uit: 'Verzameld werk', 2002)
Nog lezen?
Abonneren op:
Posts (Atom)