Er moest een kaarsje op zijn boterham. De kroon doet hij niet meer af en zijn verjaardagskaartje gaat mee in zijn agenda (zo kan ik het nog een paar keer lezen vandaag).
Gezwind vertrok hij naar school voor een dag vol verjaardagsrituelen. Ik kon nog net een zoen lospingelen voor hij met zijn traktaties in zijn schooltas de straat uitsjeesde.
In de auto denk ik aan zeven jaar terug. Hoe ik hem - net geboren - voor het eerst vasthield. En dacht 'niemand, echt niemand, is op dit exacte moment gelukkiger dan ik'.
Ik denk dat voor hem vandaag hetzelfde opgaat.
