Kruimel

 Uitzicht

Hele dagen zit ik als een dolle teksten te typen. Ik maan de letters tot tempo aan en zet komma's en punten op hun plaats. Ik typ mezelf letterlijk een weg naar donderdagnamiddag. Tot aan het moment dat ik mijn werk in een ander zijn mailbox mag keilen en mijn laptop voor lange tijd mag dichtklappen. Was ik één of ander elektrisch apparaatje, mijn batterijlogootje was verwoed aan het pinken.

's Avonds zoek ik wat tegengewicht in  het plooien van shorts en rokjes. Ik maak stapeltjes vakantie overal in huis: een rijtje zonnecrèmes - een hoopje kleurboeken en bos kleurpotloden - een groepje emmertjes en schopjes. Het is net voldoende om die batterij op reserve te laten functioneren tot donderdagmiddag.  

Ik verlang naar zon, naar blauwe lucht en naar niets moeten. En dat voor langer dan twee dagen na elkaar. Ik heb een ander uitzicht nodig.