Spaar iets, ...
Ik probeer over de hoop papier te kijken. Hij is hoog. Dertig centimeter hoog om precies te zijn en ik word er moedeloos van. Een pak papier van dertig centimeter hoog dat moet gearchiveerd worden. Ik heb er geen idee van hoeveel documenten dat zijn. De laatste keer dat ik mijn archief onder handen nam struinde Sinterklaas door de straten. Een heel eind geleden dus. Achter me staat een grote kast, met veel legplanken en hangmappen. Slechts enkele hebben effectief een labeltje en nog minder hebben een goed geordende vulling.
Ik zie het nut er niet van in. Waarom moet ik documenten, emails, artikels sparen. Twee keer in een jaar doe ik een poging om alles te ordenen, rangschikken en weg te bergen. Telkens ben ik verschrikkelijk trots op mezelf als ik de klus opnieuw geklaard heb. Maar telkens stel ik ook vast dat ik de informatie die zo netjes in mijn mappen gerangschikt zit, nooit meer raadpleeg. Het zit in mijn hoofd. Ik weet wat er gezegd is, afgesproken was of wat er in dat krantenartikel stond.
Archiveren is mijn ding niet. Mijn vorm van archiveren is een document opnemen en ofwel in de vuilnisbak keilen ofwel op een ander hoopje leggen. En dat hoopje ligt nu voor me. Dertig centimeter hoog. De vuilnisbak lonkt. Zou ik .... ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten